Nemrutta yılbaşı

Adıyaman Havalimanı’nda sevgili dostum – büyüğüm Hacı Alan ve yeğeni Salih beni karşıladığında günün ilk saatleri idi. Sarmaş dolaş olduktan sonra ilk çorbacıya çektik kürekleri.

Toros Sıra Dağları silsilesinde, Ankar Dağları’nın Nemrut doruğu selamlıyordu beni uzaklardan. Çok değil 24 saat sonra kavuşacaktık karlar altındaki doruklarla. Bu kaçıncı Nemrut seferim olmuştu anımsayamadım.

Kahta’da içilen çorbalarından ardından tekrar yola koyulduk. Ama bu yolculuğum varmak için değil, yolda olmak içindi. Karakuş Tümülüsü’nde kısa bir mola verdik. Birkaç kare fotoğraf, Fırat’a bir bakış, Nemrut ile göz göze geliş ve tekrar yolculuk.

Bu seferki durak Cendere Köprüsü oldu. Burada gözlerimi kaçırdım Nemrut’tan. Onunla hiç ilgilenmiyorum gibi yaptım. Köprü, Kahta Çayı ve kanyonun büyüsü içine atmıştım kendimi. Ahmak ıslatan derler ya, ha işte o türden bir yağmur yağıyordu. Yılın son günü Fırat Havzası’nda bir yerdeydim.

Ardından Arsemia’da bir çay molası, yine birkaç kare fotoğraf ve Kahta Çayı’na kuş misali bir bakış ve ver elini Karadut Köyü, Gülveren Mezrası yani Hacı Alan’ın evi. Karlar altında toprak damlı bir ev, gürül gürül yanan bir soba ve Hacı Abi’nin anlattığı kurt, canavar hikayeleri.

Nemrut Turu etkinliğimiz için Ankara’dan gelen ekipte akşamüzeri Hacı Abi’nin evine ulaştı. Toplamda 7 kişi olduk. Yeni yılın ilk günlerinde Nemrut Dağı’nda olmanın heyecanı ekibinin gözlerinde okunuyor.

Yeni bir yılın eşiğinde, takvimler başka bir yıla dönemeden uyku dünyasına giriş. Sobanın sesi ve rüzgarın nefesi eşliğinde bir müzik resitali…